Η πρόταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους Καθολικούς, αν και φαινομενικά ελκυστικά, εγείρει σημαντικά ζητήματα για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η ενότητα των Χριστιανών είναι πράγματι επιθυμητή, αλλά δεν μπορεί να ολοκληρωθεί με τη θυσία της δογματικής αλήθειας.
Δογματικές διαφορές που εμποδίζουν την πραγματική ενότητα:
- Το Filioque: Η προσθήκη του Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως από τη Δυτική Εκκλησία αλλοιώνει την κατανόηση της Αγίας Τριάδας και αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στην ενότητα.
- Η Αειπαρθενία της Θεοτόκου: Η Ορθόδοξη Εκκλησία διδάσκει την αειπαρθενία της Παναγίας, ενώ η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποδέχεται την άποψη ότι η Παναγία είχε και άλλα παιδιά μετά τη γέννηση του Χριστού.
- Το Άγιο Φως: Το θαύμα του Αγίου Φωτός, που συμβαίνει κάθε χρόνο στον Πανάγιο Τάφο, αποτελεί μοναδική εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν αναγνωρίζεται από τους Καθολικούς.
Η σημασία των Οικουμενικών Συνόδων και η Σύνοδος της Κρήτης:
Οι Οικουμενικές Σύνοδοι αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της Ορθόδοξης πίστης και παράδοσης. Οι αποφάσεις τους είναι δεσμευτικές για όλους τους Ορθοδόξους. Η Σύνοδος της Κρήτης, αν και αναγνωρίζεται από πολλούς, δεν έγινε αποδεκτή από όλους τους Ορθοδόξους Πατριάρχες, γεγονός που εγείρει ερωτήματα για την εγκυρότητά της.
Συμπέρασμα:
Η ενότητα των Χριστιανών είναι στόχος που πρέπει να επιδιώκεται με ειλικρίνεια και σεβασμό στην αλήθεια. Ο κοινός εορτασμός του Πάσχα, αν και συμβολικός, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επίλυση των δογματικών διαφορών και την επιστροφή στην ενότητα της πίστης, όπως αυτή εκφράζεται στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει να διαφυλάξει την πίστη και την παράδοσή της, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι η πλήρης ενότητα με άλλες Εκκλησίες μπορεί να καθυστερήσει.
Στο magazine-Jim Kiriakopoulos θα ξαναπούμε για τις εκκλησίαστικά θέματα.